167. Czy warto studiować dwa kierunki? Czyli wady i zalety studiowania dwóch kierunków jedocześnie

Miało być zupełnie o czymś innym. Ale przecież nie samymi kosmetykami człowiek żyje. Właściwie to w ogóle człowiek nimi nie żyje. Toteż dzisiaj wpis niejako bliższy każdemu z nas, dotykający problemu studiów. Problemu jakże osobliwego współcześnie. Któż na studia się nie wybiera? Wybierają się właściwie wszyscy, bo tak trzeba, bo tak należy, bo taka kolej rzeczy... Czasy się zmieniają, wszystko pędzi do przodu, zatem wychodząc naprzeciw pracodawcom trzeba się stale dokształcać i rozwijać. I to od samego początku. Stąd też bum na studiowanie dwóch kierunków jednocześnie. Zapewne motywacje są różne. Mniej i bardziej ważne. Ale czy warto? Ja jestem studentką dwóch kierunków i dzisiaj chcę się z Wami podzielić moimi refleksjami. Wiele z Was za niedługo przystąpi do matury, będzie zastanawiało się nad, być może, jedną z najważniejszych decyzji w życiu. Może tutaj traficie.



Kiedy wybierałam kierunek studiów niewiele o studiowaniu wiedziałam. Właściwie obraz tego, jak to wygląda miałam z opowieści znajomych i z amerykańskich filmów. Decyzję swoją podjęłam trochę na przekór rodzicom, bo tata chciał mieć córkę psycholożkę, a mama córkę farmaceutkę. Ja sama nie do końca miałam pomysł na swoje życie, ale chciałam pomagać. Tak wylądowałam na filologii polskiej z logopedią.

Nie będę Was tu zanudzać moimi życiowymi dylematami. Powiem tylko, że sam w sobie kierunek jest bardzo wymagający. Dotykamy szeregu zagadnień, które zebrane w jedno tworzą bardzo trudne do przejścia połączenie. Jednak coś mnie podkusiło. Jakiś wewnętrzny głosik podpowiedział mi, żebym utrudniła sobie życie jeszcze bardziej i wybrała się na kierunek numer dwa. Wybór padł na Pedagogikę przedszkolną i wczesnoszkolną. I teraz możemy zacząć mówić o wadach i zaletach tego wyboru.

Zalety:

• Poszerzenie kwalifikacji, a tym samym poszerzenie możliwości posiadania pracy - wiadomo, że mając dwa dyplomy zwiększamy swoje szanse na znalezienie pracy. Już mój pierwszy kierunek gwarantuje mi wiele możliwości (i niewiele zarazem), bo mogę być: nauczycielem języka polskiego w szkole podstawowej w klasach IV-VI, w gimnazjum, no i logopedą, a dzięki pedagogice mogę także pracować w przedszkolu i w szkole podstawowej w klasach I-III.

• Poszerzenie i uzupełnienie wiedzy - moje studia akurat są w pewnym aspekcie poszerzeniem mojej wiedzy z drugiego kierunku, uzupełniają ją, a wiele problemów traktują też z innej perspektywy, co pozwala na spojrzenie holistyczne.

• Wykorzystanie czasu studiów w 100% - studiowanie dwóch kierunków w tym samym czasie pozwala na zapełnienie całej doby (calutkiej!). Mamy tym samym pewność, że czasu nie marnujemy, a może nam to w przyszłości zaprocentować lepszą pracą czy pracą w ogóle.

• Bycie bardziej elastyczną osobą - elastyczną w tym znaczeniu, że jeśli dwa wybrane przez Ciebie kierunki się uzupełniają, możesz być dobrym materiałem na pracownika, bo nie trzeba zatrudniać dwóch osób na dwa stanowiska,  może zająć je jedna osoba. A jeśli studiujesz kierunki z różnych branż to pole jest jeszcze szersze, bo masz możliwości w różnych profesjach.

• CV - myślę, że ukończone dwa kierunki bardzo dobrze wyglądają w CV, a tym samym pozytywnie oddziałują na pracodawcę.

• Nauka siebie - to chyba jeden z ważniejszych, a już z pewnością najtrudniejszy punkt. To nauczenie się organizowania wszystkiego dokoła i samego siebie, aby móc studiować drugi kierunek. Wbrew pozorom to zadanie nie jest proste, bo trzeba odpowiednio zorganizować czas, zaplanować dwa harmonogramy, przejazdy (przynajmniej w moim przypadku), należy nauczyć się komunikacji, rozmowy, bo z wieloma prowadzącymi trzeba wiele kwestii wyjaśnić (np. spóźnianie się na zajęcia, czasami wychodzenie wcześniej, a czasami zaliczanie materiału indywidualnie). To nauka dyscyplinowania samego siebie. Są duże ograniczenia czasowe, całe dnie spędza się na uczelni, a po powrocie trzeba się przygotować na dzień następny, więc nie ma czasu na przeglądanie blogów bez kontroli czasu, nie ma czasu na wyjście na imprezę, nie ma czasu na randkę z chłopakiem bez poczucia upływu minut. Ale to także nauka kontroli emocji, nerwów stresu. To niestety totalnie mi nie wychodzi, ale jeśli nie nauczycie się nad tym panować, to nauczycie się z tym żyć i z czasem może stanie się to łagodniejsze.

• Zdobycie nowych kontaktów - poznanie nowych ludzi.

• Zdobycie poczucia, że w życiu można wszystko, a przynajmniej wiele - po przeżyciu podwójnej sesji, zdaniu wszystkich egzaminów w pierwszym terminie, zrealizowaniu całej listy zadań na następny tydzień, na cały miesiąc i na semestr, zaczynacie rozumieć, że gdy się chce to się da; że kiedy zaczniecie mówić, to można ze wszystkimi się dogadać, że po prostu można.

Wady:

• Dwa razy więcej nauki, dwa razy więcej egzaminów - temat ciężki na co dzień, a jeszcze cięższy w sesji. Codziennie coś trzeba zrobić. To przeczytać książkę, to napisać referat, to przygotować jakiś temat, to zrobić prezentację (nie znoszę prezentacji... a teraz jest wielki trend na prezentacje grupowe.. znajdźcie czas w 5 osób czy 8 i zróbcie prezentację). Sesja to czas najbardziej fatalny z możliwych. Dodam na dobitkę, że moja sesja zimowa trwała tydzień, a dokładnie 5 dni. Nie wiem ile miałam egzaminów i zaliczeń, bo do tej pory się nie doliczyłam. Jak udało mi się zdać? Dzięki rozmowom. Swoją sesję zaczęłam tak naprawdę dużo wcześniej. Prosiłam czy mogę napisać jakieś mniejsze zaliczenia przed terminami. Zdarzało się, że miałam dwa egzaminy dziennie, rekordem było chyba trzy jednego dnia. Zdałam wszystko w pierwszym terminie (no dobra, musiałam się trochę pochwalić), ale to był czas straszny: nerwów, stresu, nauki, nauki, stresu, nauki, nauki, nauki, nauki... I wtedy codziennie zastanawiałam się: "po co mi to było?".

• Dwa razy mniej czasu - niestety tutaj zasada "dwa razy więcej" dziwnym, magicznym trafem nie działa. W moim przypadku to niestety całkowite odsunięcie się od moich znajomych i koleżanek (mam nadzieję, że jeszcze trochę mnie lubią). Ale pomimo całego poczucia, że chcę gdzieś wyjść, całemu pragnieniu, że muszę gdzieś zrzucić ten balast i odpocząć - nie da się. Nawet gdy studia zostawicie za progiem domu, klubu, kawiarni, zabierzecie ze sobą to poczucie "muszę coś zrobić na jutro.. a jeszcze muszę napisać esej... a jeszcze zapomniałam przeczytać...". To poczucie ciągłej presji, że coś muszę zrobić i może właśnie teraz mogłabym to zrobić, a siedzę tutaj i nic nie robię...

• Nerwy, stres, załamanie - ja akurat należę do osób ambitnych, a zarazem takich, które chcą, żeby wszystko było jak najlepiej, więc potrafię denerwować się i stresować wszystkim, bo czasami niestety przy dwóch kierunkach nie da się, żeby wszystko było dobrze. Stresować można się zajęciami, prowadzącymi... tysiącem rzeczy, które może normalnie nie wszystkich stresują, ale no mnie niestety tak. No i są gorsze dni. Takie, że czasami się siedzi i płacze, bo się załamuje, że nie ma czasu na nic, że tylko w kółko nauka i nauka i nic więcej. Wiadomo, że każdy ma gorsze dni, zwłaszcza kobiety - czasami, ale pomyślcie sobie, że w tym przypadku te dni są dwa razy bardziej dotkliwe...

• Dezorientacja - czasami można się pogubić. Co o której godzinie, w jakiej sali, jakiego dnia, z jakim prowadzącym.. To oczywiście zależy od organizacji, ale niejednokrotnie nawet najlepsza organizacja czasu nie pomaga, bo prowadzący nie biorą pod uwagę, że ktoś studiuje dwa kierunki, że ktoś pracuje... Bardzo często zdarza się, że w połowie semestru zmienia się godzina zajęć, czasami dzień zajęć itd. Wtedy można stracić orientację...

• Prowadzący - tu wszystko zależy od człowieka (tak mi się wydaje). Jedni potrafią zrozumieć, że muszę wyjść 15 min. wcześniej albo że zależy mi na późniejszym terminie egzaminu. Niestety część prowadzących jest taka, że absolutnie nie zgadza się nawet na wyjście kilka minut przed zakończeniem zajęć i żadne argumenty tu już nie podziałają. Muszę Wam jednak przyznać, że chyba zdecydowanie przeważają pozytywne zachowania, co jest za każdym razem bardzo miłym zaskoczeniem.

• Nie spać! Pracować! - studiowanie kierunków jest zajęciem dla osób pełnych energii, samozaparcia i chęci działania. Nie sprawdzi się u tych, którzy preferują powolny tryb życia czy też u tych, którzy kochają rozrywkę.

No dobra. Ale czy warto? Gdybym miała odpowiedzieć czy tak czy nie to chyba powiedziałabym, że tak. Pomimo wielu momentów ciężkich myślę, że warto. Nie zmienia to jednak faktu, że obecnie jestem w miejscu, w którym bardzo poważnie zastanawiam się nad urlopem dziekańskim na pedagogice. Bo wiecie, studiowanie, chodzenie na zajęcia to jedno, a napisanie dwóch prac magisterskich dobrze, przyłożenie się do nich, zaangażowanie i obronienie to kwestia zupełnie inna. A ja sobie myślę, że czasami warto odroczyć jedno, by zupełnie zająć się drugim. Robienie czegoś byle jak, byle zrobić nie ma większego sensu. I przed tym chcę Was ostrzec. Nie popadajmy w bylejakość, w nijakość. Zawsze sobie myślę, że nie chciałabym trafić do lekarza, który swoje studia traktował "byle zdać". Dlatego nie bądźmy tacy.

Pamiętajcie też, że dużo łatwiej jest zmierzyć się z tym wyzwaniem z kimś jeszcze. Wtedy pilnujecie się nawzajem, żeby o niczym nie zapomnieć i wspomagacie w chwilach ciężkich i gorszych. Choć czasami po 12 godzinach z jedną i tą samą osobą obydwie strony mają się serdecznie dość. Wiem, bo sama tkwię w tym ze swoją przyjaciółką, która czasami mnie wkurza, którą ja czasami wkurzam, ale nie chciałabym tam być bez niej. Razem jest zdecydowanie łatwiej i raźniej!

Nie chcę Was ani zniechęcać, ani też zachęcać. Nigdy nie jest tak, że coś jest czarne albo białe. Wiele tygodni jest ciężkich, ale są też tygodnie, po których czuje się dużą satysfakcję. Są też tygodnie szare, nijakie, takie, które przechodzą i zapomina się, że były. Myślę sobie, że warto walczyć o swoje marzenia, warto walczyć o siebie i spełniać się. Róbcie to, co czujecie!

Powyższe refleksje są właściwie efektem wymiany myśli i maili z Karoliną z bloga bizarre-case. Ona natchnęła mnie do napisania tego wszystkiego. Nie sądziłam, że ktoś może się takim tematem zainteresować, ale może faktycznie komuś się to przyda. Na studiach opowiadałam już o tym na jednym z przedmiotów, ale nie pomyślałam, żeby przenieść to do blogowego świata.

Jeśli macie do mnie jakieś pytania to piszcie na maila: rudamiss1@gmail.com 

Jeżeli tylko będę umiała odpowiedzieć to chętnie to zrobię.

Dajcie mi koniecznie znać, jak Wasze studia i "studyjne" refleksje :) A może chcecie tego typu wpisy częściej? :)